اثر مقابله درمانگری بر روش‏های مقابله ای مادران کودکان مصروع

. مقدمه: صرع یکی از جدی‏ترین و شایع‏ترین بیماری‏های نورولوژیک مزمن دوره کودکی می‏باشد که شیوع آن به 7/5 درصد می‏رسد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر مقابله درمانگری مادران کودکان مصروع بر روش‏های مقابله ای آنها در قم انجام شده است. روش: در یک مطالعه از نوع همبستگی، 34 مادر دارای فرزند 2 تا 11 ساله مبتلا به صرع گراندمال فعال مراجعه‏کننده به منتخبی از مراکز تخصصی مغز و اعصاب شهر قم، به روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب و با گمارش داوطلبانه به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در مرحله پیش آزمون دو گروه به صورت همزمان به پرسشنامه راه‏های مقابله ای فولکمن-لازاروس پاسخ دادند و در مرحله بعد، گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت مقابله درمانی جهت اصلاح راهبردهای مقابله‏ای قرار گرفتند. پس از اتمام جلسات درمانی هر دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون مجدداً با پرسشنامه فوق مورد آزمون قرار گرفتند. داده های به‏دست آمده با استفاده از آنالیز کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‏ها: نتایج نشان داد که مقابله درمانگری روش‏های مقابله ای دوری جویی و گریز- اجتناب را کاهش داده و روش‏های خودمهارگری، جستجوی حمایت اجتماعی و بازبرآورد مثبت را افزایش می دهد. نتیجه گیری: براساس نتایج این پژوهش، پیشنهاد می‏شود مقابله درمانگری برای کلیه مادران دارای کودکان مصروع جهت بهبود روش‏های مقابله ای انجام شود.